Πωλ Ελιάρ: Αγάπη, Ποίηση

Την αυγή σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ την αυγή τη νύχτα όλη έχω στις φλέβες
Σε κοιτούσα όλο το βράδυ
Τα πάντα πρέπει να μαντέψω σιγουρεύτηκα για το σκοτάδι
Αυτές μου δίνουν δύναμη
Να σε τυλίξω
Να σε ταράξω επιθυμία ζωής
Στης ακινησίας μου το στήθος
Δύναμη να σε αποκαλύψω
Να σ’ ελευθερώσω να σε χάσω
Αόρατη φλόγα την ημέρα.
Αν φύγεις η πόρτα ανοίγει στο φως
Αν φύγεις η πόρτα ανοίγει σε μένα.
Έκλεισα τα μάτια
Έκλεισα τα μάτια τίποτα να μην ξαναδώ
Έκλεισα τα μάτια για να κλάψω
Που δεν θα σε ξανάβλεπα.
Πού είναι τα χέρια σου και τα χέρια που χάιδευαν
Τα μάτια σου πού είναι και οι τέσσερις ευχές την ημέρα
Χάνοντάς τα όλα εσύ δεν είσαι πια εκεί
Τη μνήμη της νύχτας να θαμπώσεις.
Χάνοντάς τα όλα με βλέπω να ζω.