Ελεγεία των Λουλουδιών

 Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.

        Aλλά τα ίδια μάτια δεν τα κοιτάζουνε.
        Και άλλα χέρια σ’ άλλα στήθια τα βάζουνε.
        Έρχοντ’ οι ίδιοι μήνες, πλην ξένοι μοιάζουνε·
τα πρόσωπα αλλάξαν και δεν τ’ αναγνωρίζουν.

Όσα λουλούδια υπάρχουν,το καλοκαίρι ανθίζουν.
        Aλλά με την χαρά μας πάντα δεν μένουνε.
        Aυτά οπού ευφραίνουν, αυτά πικραίνουνε 
        κ’ επάνω εις τους τάφους, που κλαίμε, βγαίνουνε,
καθώς τους γελαστούς μας τους κάμπους χρωματίζουν.

Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
        Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
        τ’ αλλοτινά  μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
         σκιές αγαπημένες γλυκά μάς  γνέφουνε και
την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν. 

Κ.Π. Καβάφης  // από τα Αποκηρυγμένα //