Κωνσταντίνος Καβάφης

Ελεγεία των Λουλουδιών

 Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.

        Aλλά τα ίδια μάτια δεν τα κοιτάζουνε.
        Και άλλα χέρια σ’ άλλα στήθια τα βάζουνε.
        Έρχοντ’ οι ίδιοι μήνες, πλην ξένοι μοιάζουνε·
τα πρόσωπα αλλάξαν και δεν τ’ αναγνωρίζουν.

Όσα λουλούδια υπάρχουν,το καλοκαίρι ανθίζουν.
        Aλλά με την χαρά μας πάντα δεν μένουνε.
        Aυτά οπού ευφραίνουν, αυτά πικραίνουνε 
        κ’ επάνω εις τους τάφους, που κλαίμε, βγαίνουνε,
καθώς τους γελαστούς μας τους κάμπους χρωματίζουν.

Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
        Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
        τ’ αλλοτινά  μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
         σκιές αγαπημένες γλυκά μάς  γνέφουνε και
την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν. 

Κ.Π. Καβάφης  // από τα Αποκηρυγμένα //

Ομορφιά της Φύσης την Άνοιξη

Θλίψη που Ανθίζει σαν Λουλούδι

Μαρία Πολυδούρη Ποιηση Κοντα σου

Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη γενιά του 1920 που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είνε η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι’ ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.